Stary Chińczyk miał bez wątpienia spore zdolności plastyczne i manualne, robił najlepsze kapsle na osiedlu, a lulki jak ja płacili nawet za cala drużynę (6-8 kapsli). Ja miałem drużynę Czech i Niemiec (GDR), wśród nich oczywiście Uwe Rabb (foto).
Podczas jednego z takich wyścigów, przez swoją nieuwagę nadepnąłem Staremu Chińczykowi na lidera nieodwracalnie deformując kapsel. Kop, który wylądował na moim tyle był tak silny że wywołał na mojej twarzy serie min oddających mój fizyczny ból. Wszyscy zamiast doceniać siłę chińskiego-kopa zwrócili uwagę na moje miny śmiejąc się ogromnie. Tak prawdopodobnie zrozumiałem ze nawet porażkę można odwrócić na swoją korzyść pod warunkiem że przybierze się odpowiednią minę. Niestety, a może stety ból od kopa był tak wielki, że nie udało mi się wyhamować cisnących się łez i rozbeczałem się rzucając kilka słów pożegnania do Chińczyka, którego miażdżyli wzrokiem świeżo pozyskani fani moich min. Na tym samym boisku Czapa dostał ode mnie Calypso kakaowe 250gr na twarz. Chciałem go poczęstować a on odgryzł prawie pół! Skoro tak mu smakował wgniotłem mu drugą połowę w nos. Chociaż był starszy ode mnie o parę lat, to słabo biegał i niecelnie rzucał kamieniami, których zresztą na boisku asfaltowym i tak było niewiele.
A wracając do kapsli, teraz pamiętam że drużyny Czech nigdy nie miałem. Flaga czeska pojawiła się na dużej tekturowej tarczy pomalowanej plakatówkami, również przez Chińczyka - nieźle na mnie zarobił swojego czasu. Mocowało się taką tarczę do tylnego koła roweru, aby wziąć udział w zawodach żużlowych na Promenadzie. Ja reprezentowałem Czechy jako Jiří Štancl (foto), pędząc na Pelikanie. Ale to już zupełnie inna bajka...
Moja przygoda z bieganiem długodystansowym rozpoczęła się na dobre w maju 2008. Wtedy podjąłem decyzję, że zacznę biegać. W dniu 10 maja odebrałem dyplom Doktora Filozofii Uniwersytetu Cambridge. Był piękny, słoneczny i bezchmurny dzień. Do tego dnia dążyłem przez sześć ostatnich lat. Wreszcie on nadszedł (właściwie nadtuptał), a mój garnitur okazał się mały, tak mały, że musiałem chodzić na wdechu przez cały dzień. Gorzej, defiladowałem przez centrum Cambridge jak kogut. I to nie była kogucia duma, która mnie tak wydęła, ale ciasne spodnie od ślubnego garnituru. Wtedy postanowiłem schudnąć a najszybciej można schudnąć biegnąc.
Stajemy na starcie o 9 rano, strzał i biegnę spokojnie swoim 5.25min/1km. Przez pierwsze 21km piję na każdej stacji posiłkowej wodę (1 porcje). Co 10km gryzę baton energetyczny. Jest dobrze, pół-maraton przebywam w prawie takim samym czasie jak w S-K (1:52:28). Mam jeszcze siły, ale nie szarżuje, na 30km mam 2:41:28. Średnio, to niby wciąż tylko 5.35min/1km ale nogi zaczynają ciążyć.
