oryginalnie g.f. herbata zawiązała się w 1995 w Częstochowie. Inicjatorami byli Paweł Popko i Maciej Opoka. Na początku działalności grupy, a z perspektywy czasu, to, co się działo właściwiej byłoby określić jako próby kamerowe. Nie było tam planu, ale w głowach nam wrzało, a pomysły kipiały nieustannie. Jeśli nie było pod ręką kamery, to był dyktafon, rejestrowaliśmy dużo i wszystkich. Były to najczęściej krótkie historie lub wywiady z ludźmi, których podgrywali członkowie/sympatycy grupy. Jeśli już było kręcone, to Paweł zazwyczaj ustawiał kamerę i dbał o kadr, a Maciek krzywił przed nią twarz i przywoływał historie. Często, kadr lub historia kusiła Pawła tak bardzo, że przechodził w niego, pozostawiając kamerę na dłuższą chwilę samą sobie. Tak skręcił się „Nóż w brzuchu”, „Maybellene” i „Gawrony”. Aktorski talent Pawła w Nozu doceniło jury.
Trochę bardziej przemyślany i zamierzony był „Trener”. Wspaniała historia zapisana przez Macka na papierze milimetrowym, podłożona do wspaniałych zdjęć w okolicach i na nieistniejącym już stadionie SKRY w Częstochowie. Po kilku próbach powstał pierwszy zarys filmu pt. „Dzień”. Była to opowieść o naszym rodzinnym mieście skrojoną pod główną nagrodę w kolejnej edycji konkursu „Częstochowa w Kadrze”. Wraz z grupą przyjaciół (wśród nich: Piotr Kozakiewicz, Radosław Majer, Robert Banasiak oraz kilka życzliwych, a przypadkowych osób) pokazaliśmy je (miasto) tak jak mogłoby być widziane oczyma przyjeżdżającego turysty z Węgier (Tibor). Film został pokazany na festiwalu w Częstochowie i od tej pory zaczęły się większe/bardziej poważne prace nad scenariuszami i przygotowania do następnych produkcji. Skończyliśmy Technikum Samochodowe i przyszły czasy Politechniki.
W herbacie pojawiły się nowe fusy: Grzegorz Pala, Jaromir Puszek, Paweł Lenarski i Robert Banasiak (ten zagościł tu na dłużej). Parzył się jakiś nowy jej smak. Przeprowadziliśmy kilka teatro-pochodnych akcji-autokreacji („Najeźdźcy z Kosmosu”, ”Smok Wawelski” i „Kolejna Próba Egzekucji Zbyszka z Bogdańca”). W tym składzie czuliśmy się już znacznie mocniejsi aktorsko i pomysłowo. Następnym filmem był „Egzamin”. Oparty na historii z życia wziętej i jednej fotografii (Halina Eliasz). Tutaj pozwoliliśmy sobie na pewną swobodę aktorską, nie było to może aktorstwo wyższych lotów, ale każdy starał się jak mógł pociągnąć role studentów zdających egzamin, a Maciek był Profesorem (Szymon Szulc). Do filmu podchodziliśmy chyba trzykrotnie, a dźwięk i tak jest do kitu. Amatorka.
Gdzieś w tamtym czasie powstały także „Human Trans” i „TV Scream”. Gościnnie wystąpiliśmy u Artura Postrzecha w jego produkcjach „Nuda”, ”Zakochany Ksiądz” i „Nieruchomy Wędrowiec”). Artur często pomagał nam w montażu naszych filmów. Bardzo pogodny i miło przez nas pamiętany jest „Charles” (Turysta). Tutaj uśmiech od Agnieszki i Aleny i Ryszarda Czapskiego za muzykę i „Popod turnie, popod lasy”.
Po „Egzaminie” nasza ekipa się rozjechała po świecie. Maciek rozpoczął swoja podroż, Paweł osiadł we Wrocławiu, a niektórzy zostali w Częstochowie. Praca nad nowymi rzeczami była skomplikowana ze względu na dzielące nas odległości. We Wrocławiu dołączyła do nas Anna Trojanowska. Z Anią nakręciliśmy kolejny film „Kwasiarz”. Kolejny raz oparliśmy się na autentycznym wydarzeniu. W filmie wykorzystaliśmy specjalnie skonstruowaną przez nas makietę tramwaju i szereg przyborów domowych, które odegrały role prawdziwych postaci. Tak inna forma narracji była zupełnie nowym dla nas doświadczeniem. Jej oryginalność została dostrzeżona przez jury konkursu w Honolulu(:-).
Podczas rzadkich spotkań powstawały koleje filmy: „Historia Białych Kołnierzyków”, „48 Woluminów w 46 Nominałach”. W 2002, powstał „Gruby w Londynie”. Maciek, Paweł Popko i Paweł Lenarski opowiedzieli o swoim życiu na wyspach brytyjskich. Film został pokazany na festiwalu w Cambridge i wielu innych miejscach w Polsce. Pod wpływem filmu około miliona najzdolniejszej polskiej młodzieży opuściło kraj w poszukiwaniu przygód.
Wśród tych, którzy zostali w kraju był Marcin Rumiński. Los chciał, i w 2003 roku dołączył na krótko do g.f. herbata. Podczas współpracy z Marcinem powstał pierwszy reportaż o Częstochowie, który został nagrodzony pierwszą nagrodą Grand Prix w Częstochowie i następnie na festiwalu Publicystyka w Kędzierzynie Koźlu. Kolejnym owocem tej współpracy był film fabularny pt. „Powrót”. „Powrót” dostał srebrny medal na festiwalu Uniki. W 2006 do grupy dołączyła Aleksandra Maślanka. Ola przyniosła pomysł na film dokumentalny pt. „Ku, ku, kułcze jajo”. W 2007 ten film dostał OFFskara na festiwalu OFFskariada w Warszawie.
Obecnie grupa koncentruje się na filmie sensacyjnym pod roboczym tytułem „Kontrabanda”. Ma być to kolejna po długim czasie przerwy wspólna produkcja gdzie w kadrze pojawi się Maciek i Paweł. Czas pokaże czy ta herbata nadal da się zaparzy.
M. Opoka i P. Popko
